Bikash Roka Magar

मेरो बिहे हुने नै भो । दुलाहाको भेषमा सजिने नै भएँ । तुलसी बोट छेउको आँगनमा मण्डप तयार भो । साथीभाइको आउजाउ बढ्यो । छिमेकीहरु रमाउँदै हाम्रो बिहेमा आए । बाहिर उनीहरुको हल्ला सुरु भइसकेको थियो । भित्र म दुलाहाको भेषमा तयार हुँदै थिएँ । टाउकोमा ढाका टोपी लगाएँ । मैलिएकै सही कपडाले आफू अनुकुल सुहाउने गरी मिलाएँ । मुख धोएँ र लागें मण्डपतिर । बाहुन बाजे आफ्नै धुनमा खै के मन्त्र फलाक्दै थिए । दुलही आइहाली । रातो सारी, रातै घुम्तो । हरिया चुरापोते बजाउँदै मेरो छेउमा आएर बसिन् । लजाउँदै उनीतिर हेरें, एक्कासी लाज उर्लेर आयो । ध्यानले हेरें उनी पनि लाजले रातो भएकी थिइन् । सधैंको खेल्ने साथी थियौं ऊ र म । तर, आज बिहे नै हुन लाग्दा किन यसरी लजाइरहेछौं ? थाहा थिएन । म मण्डपलाई खै कति घुम्ती हो (याद छैन) घुमेर उसको सिउँदोमा सिन्दुर लगाइदिएँ । बिहेबारी सकियो । जन्त, पाहुनालाई तरकारी र खिर खुवाएर बिदाबारी भइयो । त्यसपछि ऊ आफूले लगाएको सारी उतारी । हरियै रङको कुर्थामा उत्रिई । मसँग त्यसरी फेर्ननलाई केही थिएन । टाउकाको छिमेकी बस्नेत बाजेले दिएको ढाका टोपी फकालें । र, हामी आआफ्ना घरघर ल...